Je blonde haren. Blauwe ogen. Glimlach van oor tot oor. En je huppelende pas. De onschuld zelve. Jij was een hit. Kon niks verkeerd doen. Eén blik in je onschuldige ogen. Een eventuele misstap werd vergeven. Van de een op... Continue Reading →
Door de jaren heen is je muur van gepantserd staal vervangen door baksteen. Het doorgeefluik een voorportaal geworden. Een enkeling mocht dit portaal binnentreden. Bij hoge uitzondering. Alleen op uitnodiging. Een verkeerde beweging en diegene stond weer buiten. Toch. Eenmaal vertrouwd,... Continue Reading →
Madeleine de Wit 