Een muur. Een hoge, dikke muur. Van verdriet. Tranen. Boosheid. Hij zou je omringen. Gevangen nemen. Verstoppen voor de buitenwereld. Ze zijn samengekomen. Een strategie beramend. Die muur moet naar beneden. Hoe dan ook. Jij moet bevrijd. Om de muur heen... Continue Reading →
Door de jaren heen is je muur van gepantserd staal vervangen door baksteen. Het doorgeefluik een voorportaal geworden. Een enkeling mocht dit portaal binnentreden. Bij hoge uitzondering. Alleen op uitnodiging. Een verkeerde beweging en diegene stond weer buiten. Toch. Eenmaal vertrouwd,... Continue Reading →
Madeleine de Wit 