Lachen is het leukst wat er is. Een glimlach, schaterlach, babylach. Hoongelach is dan weer minder leuk, maar het is er nou eenmaal. Net als chocolade met mint. Ook zoiets raars. Onbegrijpelijk vooral. Zoiets als chocolade verpesten door er mint in te stoppen. Wie verzint dat nou? Ik word er in ieder geval niet vrolijk van. Van een babylach des te meer. Of een glimlach. Een onverwachte glimlach. Van een vreemde. Hoeft niet eens een leuke vreemde te zijn. Maar gewoon een willekeurige vreemde. Op straat, in de tram of in de supermarkt.

Het leuke aan een (onverwachte) glimlach is de reactie. Je ziet de mensen aan wie de glimlach gericht is, denken: ‘Word ik nou gewoon uitgelachen? Zit er iets op mijn gezicht, of op mijn kleren?’ Zomaar een glimlach verwacht je niet. Maar als je eenmaal geaccepteerd hebt dat er iemand naar je glimlacht, gewoon omdat het kan, is dat eigenlijk best leuk. Dus kan het niet anders dan dat je teruglacht. En dan in mijn geval blozend. Ook gewoon omdat het kan. En omdat ik er zelf geen controle over heb. Blozen kan trouwens ook weer hele leuke reacties opleveren. Ofwel mensen proberen uit hoe hard ze je kunnen laten blozen. Ofwel ze schrikken ervan. Terwijl je daar zelf toch echt niks aan kan doen. Kan ik dan weer om lachen.

Ook leuk: de reactie wanneer je met een glimlach serieus nieuws verkondigt. Zou je ook eens moeten proberen. Met een glimlach vertellen dat je momenteel werkloos bent en praktisch hele dagen thuis zit te solliciteren. ‘Die is niet goed’, zie je de mensen denken, ‘Compleet doorgedraaid. Arm kind.’ Of ze zijn gewoon verbaasd. Weten niet hoe ze moeten reageren. Snappen blijkbaar niet dat het leven toch een stuk leuker is als je vrolijk je ding blijft doen dan wanneer je depressief in een hoekje weg gaat zitten kwijnen. Grappige reactie of niet, het is toch ook geen aanrader om alles te verkondigen met een glimlach. Heeft toch iets macabers als je op zo’n manier vertelt dat je hond is overleden. Al kunnen sommige moord- of sterfscènes in films nog wel eens op je lachspieren werken. Maar dat is toch anders. En niet echt. Dus dan mag het?

Het mooiste aan lachen is nog wel dat je bij lachen minder spieren gebruikt dan bij fronsen. Lachen zou dus minder moeite moeten kosten. Toch zie je in het algemeen meer niet-lachende dan lachende mensen. Vind ik dan weer grappig.