Je weet het. Maar voelt het niet. Je voelt het. Maar weet het niet. Je moet hier weg. Je wil hier weg. Kun je hier weg? Nu? Dit moment?

Je weet dat het niet kan. Je weet dat het niet hoeft. Je weet dat het goed komt. Hoe dan ook. Uiteindelijk. Maar je voelt het niet.

Een gevecht. Met jezelf. Je hebt een oplossing gevonden. Je hebt vrede gesloten. Voor nu. Totdat je in bed ligt. Het gevecht begint opnieuw. Van voren af aan.

Malen. Op de voorgrond. Op de achtergrond. Sluimerende hoofdpijn. Je wordt er ziek van. Uitrusten. Fysiek en mentaal. Voor nu het beste. Totdat je het voelt: het komt goed. Dat is altijd zo geweest. Dat zal altijd zo zijn.