Zo’n leeftijd. Waarop verjaardagen overdag worden gevierd. Om rekening te kunnen houden met de kinderen. Of nee, met familie en vrienden. Die kinderen hebben. Toch wel gezellig om die kleintjes er ook bij te hebben.

Geen feestjes meer tot diep in de nacht. Hoogstens één drankje in de stad. Je bent toch eigenlijk al wel moe. Van werk. Van de dagelijkse sleur. Van je kat die overal haarballen achterlaat. Dus zo’n verjaardag overdag is toch eigenlijk wel fijner.

Maar soms doe je eens gek. Op stap met een groepje meiden. De een tien jaar ouder dan de ander. Drankje, dansje. Af en toe een verdwaalde sjans. Die eigenlijk voor een ander was bedoeld. Hij leek al wel wat jong voor jou.

Dat ene drankje wordt er nog een. Een dansje wordt een dansje meer. Het is eigenlijk best gezellig. En voor je het weet. Is het tijd om naar huis te gaan. Niet omdat je moe bent. Of omdat je pijn in je voeten hebt. Maar vanwege sluitingstijd.

Gedanst alsof er niemand keek. Gelachen om niks. Met elkaar. Om elkaar. Om anderen. Gewoon omdat het kan. Ongegeneerd de vlinders achterna. Het kleine meisje vanbinnen maakt een sprongetje van geluk. Wie zei er iets over leeftijd?