De tijd vliegt. Je hebt het zo druk. Rotexcuses. Maar je hoort het jezelf zeggen. Keer op keer. En keer op keer beloof je jezelf. Rustig aan. Bewust zijn van het moment. Niet alleen kijken. Ook zien. De omgeving in... Continue Reading →
Daar sta je weer. Starend. Naar de zee. Diep verzonken in gedachten. Honderden gedachten. Gevoelens. Al dat geren achter de vlinders aan. Het maakt je blij. Maar ook onrustig. Het kalmerende effect van de zee. Het is ver te zoeken.... Continue Reading →
Jong zijn. Je niet te snel binden. Genieten van de vrijheid. Het advies van je opa. Een man van de oude stempel. Die leefde in een tijd van trouwen en getrouwd blijven. Vader werkt. Moeder zorgt. Voor het huishouden. Het gezin.... Continue Reading →
Jetlag. Een nacht overgeslagen. De tijd kwijt. Je mist hier en daar wat uren. Humeur gaat alle kanten op. Je houdt jezelf bezig om zo snel mogelijk weer in het lokale ritme te komen. En tijdens het uitruimen van je... Continue Reading →
Zo'n leeftijd. Waarop verjaardagen overdag worden gevierd. Om rekening te kunnen houden met de kinderen. Of nee, met familie en vrienden. Die kinderen hebben. Toch wel gezellig om die kleintjes er ook bij te hebben. Geen feestjes meer tot diep in... Continue Reading →
Door de jaren heen is je muur van gepantserd staal vervangen door baksteen. Het doorgeefluik een voorportaal geworden. Een enkeling mocht dit portaal binnentreden. Bij hoge uitzondering. Alleen op uitnodiging. Een verkeerde beweging en diegene stond weer buiten. Toch. Eenmaal vertrouwd,... Continue Reading →
Madeleine de Wit 