Daar sta je weer. Starend. Naar de zee. Diep verzonken in gedachten. Honderden gedachten. Gevoelens. Al dat geren achter de vlinders aan. Het maakt je blij. Maar ook onrustig. Het kalmerende effect van de zee. Het is ver te zoeken.

De gedachten. De gevoelens. Ze komen je bekend voor. Je denkt ze te herkennen. Denkt overeenkomsten te zien. Onbewust. Of toch bewust. Ga je uit van het negatieve. Tot nu toe ging het immers nooit zoals je hoopte.

Ondertussen kun je wel tegen een stootje. Weet je een klap wel te incasseren. En dat kleine meisje vanbinnen? Dat blijft toch wel huppelen. Daar ging je in ieder geval van uit. Maar hoe ouder je wordt. Hoe harder de klappen. Hoe dieper de littekens.

Keer op keer. Wordt het steeds duidelijker. Het kleine meisje. Hoe vrolijk ze zich ook voordoet. Hoe vrolijk ze ook rondhuppelt. Een verkeerd woord. Of nee. Een verkeerde interpretatie. En ze krimpt ineen. Bang om te moeten horen wat ze niet wil horen.

En toch is het anders. Dit keer. Zoals jij observeert. Word je nu geobserveerd. Ongemerkt verstoppen. Even een stapje terug. Het is er niet bij. Blijft niet onopgemerkt. Omgekeerde wereld. Onbekend terrein. Je weet je geen houding te geven.

Nog voordat je iets kunt zeggen. Voordat je weet wat je wilt zeggen. Verraad je jezelf. Angstig. Verlegen. En toch. Ook steeds een beetje meer ontspannen. Het is oké. Wat je zegt. Wat je denkt. Wat je voelt. Geen oordeel. Geen verwijt. Begrip.

Volledige ontspanning. Het lijkt steeds meer te lukken. Alleen af en toe. Is er een spanning. Zweem van misselijkheid. Is het de angst? Het stemmetje in je achterhoofd? Dat je waarschuwt. Dat je zegt op je hoede te moeten zijn. Of zou het iets anders zijn?

Zijn het dan toch de vlinders? Die jou omringen. Van hot naar her rondfladderen. En je geen moment met rust laten. Ook al sluit je je ogen. Je merkt ze op. Voelt hun aanwezigheid. Negeren lukt niet. Als je dat al zou willen.

Normaal functioneren. Het lijkt niet mogelijk. Toch vind je het gevoel maar wat fijn. Stiekem. Of toch niet zo stiekem? Hoe dan ook. Zonder het te verstikken. Houd je je eraan vast. Laat je je meevoeren. Wie weet waar het je brengt. Eerst maar durven genieten.