Elk jaar op 4 mei voel je een soort verdriet. Melancholie misschien wel. Denk je aan de verhalen van je grootouders over toen. Als ze er al over kunnen vertellen. Vreselijke beelden voor altijd in hun geheugen gegrift.

Met geen mogelijkheid kun je je voorstellen wat ze hebben gezien. Wat ze hebben doorgemaakt. Al geven de huidige journaalbeelden je wel een idee. Een andere tijd. Een andere oorlog. Toch ook zoveel verdriet. Pijn. Woede. En slachtoffers.

Dodenherdenking 2017. De stilte om acht uur slaat harder in dan normaal. De oorspronkelijke generatie van overlevenden sterft uit. En met hen de verhalen over toen. Zo ook jouw grootouders. Nog maar één grootouder over.

Het belang van dodenherdenking. Het belang van de herinnering. Het wordt steeds groter. Je grootouders hebben gestreden voor de vrijheid. Gestreden voor elkaar. Gestreden voor jouw toekomst.

De gebeurtenissen van toen hebben je grootouders gevormd. Hebben jouw gevormd. Ze hebben je geleerd om nooit op te geven. De toekomst positief tegemoet te gaan. Ondanks de duisternis in het verleden. Ze hebben je geleerd over onvoorwaardelijke liefde.

Bevrijdingsdag 2017. Wereldvrede is ver te zoeken. Maar jij bent vrij. Om te zijn wie je bent. Om te genieten van het leven. Lief te hebben. Jouw leven mag dan niet altijd over rozen gaan. Toch is het besef duidelijk daar. Wat heb je het eigenlijk goed.