Dit weekend vieren we honderd jaar. Honderd jaar eigenheid - en eigenwijsheid, maar dat heb je niet van mij. We vieren mevrouw De Wit, een powerhouse die impact heeft gehad op vier generaties. Als vrouw, moeder, grootmoeder en overgrootmoeder. We... Continue Reading →
De tijd vliegt. Je hebt het zo druk. Rotexcuses. Maar je hoort het jezelf zeggen. Keer op keer. En keer op keer beloof je jezelf. Rustig aan. Bewust zijn van het moment. Niet alleen kijken. Ook zien. De omgeving in... Continue Reading →
Bijna kerst. En zo'n kerstboom hoort er dan wel bij. Maakt het plaatje af. Het kerstgevoel compleet. Normaal gesproken dan. Dit jaar moet je daar duidelijk eerst even naartoe werken. Vorig jaar. De dag dat je een kerstboom kocht. Die... Continue Reading →
Vijf jaar geleden. In een ruimte zonder bereik. Een voicemailbericht. Eigenlijk hoefde je het niet af te luisteren. Je wist het al. Toch drongen de woorden niet tot je door. Pas toen je het met eigen ogen zag. Maar je... Continue Reading →
Moederdag zonder moeder. Je houdt je groot. Deze dag zat er nou eenmaal aan te komen. Een leven is niet eeuwig. Ook niet van je moeder. Je houdt je voor. Deze dag is niet anders dan de andere dagen. Zonder... Continue Reading →
Elk jaar op 4 mei voel je een soort verdriet. Melancholie misschien wel. Denk je aan de verhalen van je grootouders over toen. Als ze er al over kunnen vertellen. Vreselijke beelden voor altijd in hun geheugen gegrift. Met geen mogelijkheid kun... Continue Reading →
Madeleine de Wit 