De eerste verjaardag. Maar dit keer geen feest. Geen slingers. Geen ballonnen. Geen taart in verschillende soorten en smaken. Geen hapjes in overvloed. Die door jou tot in de puntjes zijn voorbereid.

De eerste verjaardag. Geen dag vol gezelligheid. Maar een onwerkelijke dag. Van ongeloof. Van ondraaglijk verdriet. Van afscheid. Een dag van samenzijn. Samen. En toch zo vreselijk alleen.

De eerste verjaardag van jou. Zonder jou. De eerste. Maar zeker niet de laatste. De tweede zal anders zijn. Een andere beleving. Vast wel. Maar dat neemt de pijn niet weg. Vult het gat niet op.

Een eerste verjaardag zonder jou. Genoeg tips en trucs om te overleven. Online. Offline. Maar geen een die precies op het lijf geschreven is. Geen een die de pijn kan verlichten. Voor even uit kan zetten.

Jij had het vast geweten. Als geen ander kon je zorgen voor. Zorg je nu nog steeds voor anderen. Als voorbeeld. Want wat er ook gebeurt. Je stopt niet. Je knokt. Zorgt voor wat jou dierbaar is. Tot het einde.